Die Verjaagde Venters

 13.   Jagvat

Asof ons klomp nie koud genoeg kry nie, het ons drie besluit om die pad te vat na die kouer deel van Frankryk vir twee weke. Eers Dijon se rigting en daarna af na die suide van die Alpe. Ons Desembervakansie begin die jaar met mussies en baadjies. Niks ge-swembroek of ge-roomys nie. Die Dijon stop is nie net “vinger-in-die-wind”-stop nie…Mathieu se ouers bly daar en Saterdag is daar ‘n jag in die omgewing. Jip, ons jag mos in die winter! Jag in hierdie deel van Frankryk is ‘n groot tradisie en ons het diep in die Franse kultuur gedelf hierdie naweek.

 

Met al ons jagklere wat ons geleen het en die extra “wessies”, handskoene en “long-johns” wat ons gekoophet, is ons fort. Lisa lyk asof sy ‘n tent aangetrek het en ek voel soos die Oros-man. ‘n Piepie of meer, gaan vandag ‘n uitdaging wees. As dit by daai nommers kom, gaan ons moet bontstaan en mekaar ondersteun. Half agt Saterdagoggend lees die termometer van oom Marc se kar, minus tien grade. Als is wit en gevries! ‘n Halfuur later vat ons ‘n padjie wat die woud binnegaan. Die grade val met nog twee. Ons kom by ‘n ou steenhuis aan. Geen ligte….net vure….twee binne en een buite. Die honde blaf en huil…hulle weet iets. Daar is ‘n paar jagters… “bonjour, bonjour” gaan ons rond… “ons soek net hitte, monsieur”. Gelukkig was daar swartkoffie en croissants om die harte op te warm. Die jagpresident roep almal nader en die reels word uiteengesit. Daar is jagters en jaagers. Ek en Lisa was deel van die jaagspan. Wat dit eintlik beteken, is dat ons saam met die honde gaan blaf. Almal trek ietsie oranje aan…die jagters moet nie kan twyfel nie. Die jagters word uitgeplaas op sekere plekke en as daar ‘n “sanglier” (bosvark) of ‘n “chevreuil” (bokkie) verby kom, gaan hy moet wakker wees. Amper soos ‘n voorsitjag in die Vrystaat.

Ons word twee-twee opgedeel. Ek stap saam met Damian en ons vat vir Neige (sy hond). Ons drie en Damian se trompet is ‘n span. Lisa stap saam met Mathieu en die het ook ‘n trompet. Een harde blaas beteken die begin van die stap. Dis ‘n geklingel en ‘n geklangel soos die klokke rondom die nekke van die brakke lui. Suutjies trap is verbode maar ook onmoontlik met al die gevriesde blare en takke…die plan is om geraas te maak. “ALLEZ…WHAA…BAAH” en as jy ‘n bosvark sien moet jy “HALAOU” skree…aanhoudend. Die bevel maak die naaste jagter bewus dat ‘n vark in sy rigting oppad is. Vir ‘n bok, skree jy “Taiaut”. Jy kan nie deurmekaar raak nie…dit gee jou jagstatus weg. So gaan ons aan tot middagete want hier in Frankryk kom die land tot stillstand teen middagete-tyd. Nou gaan die manne kyk na wat ookal geskiet is en die stories begin rondom ‘n piekniekmandjie. Dis kase, saucisons, patees, baguettes en natuurlik ‘n bottle wyn….oe jitte…die Cholestrol. Later begin ons weer maar die keer blaas die trompette vals en die jaagspan klink al hoe luidrugtiger. Wonder hoekom? Teen laatmiddag raak die honde stiller soos die koue terugkeer. Vyfuur is almal terug by die steenhuis, slegs drie bosvarke en vier bokkies later. Die vure is aangesteek en nou is van die vrouens ook by. ‘n Dennetakkie word op elke dier gesit as teken van lewe. Die jagters respekteer die gebaar. Die jagpresident kondig die uitslag van die dag aan. Nou begin die verskonings en geskertsery. Die ops en die afs word bespreek. Hoeveel skote is getrek om sewe diere plat te trek, wie het ‘n sog of ‘n ooi geskiet en wie het die grootste een laat val…en dan word die aand afgesluit deur ‘n liedjie te sing wat eg is aan Bourgogne. Die La-La-La van die “Ban Bourguignon” is nie moeilik nie maar net die Bourguignons kan dit reg sing.

 

Nou word daar saam geeet en daarna is dit weer huiswaarts na ‘n baie moee en koue dag. Die gasvryheid van die Patriat-ouers is vuurwarm en vinnig is ons terug op temperatuur. Jos kuier al te lekker saam met die Patriat-kinders by hierdie franse ouma en oupa. Ek en Lisa het besluit dat ons eerder ‘n vierde taal moet begin leer want Jos kan reeds spel, hy het klaar ons kodes ontsyfer, hy kan reeds engels praat en sy frans is ons verby. Hoe kan ons oor dinge praat wat nie vir sy ore bedoel is nie? Die probleem is hy mag moontlik dit ook voor my onder die knie he. So, dis beter dat hy eerder ‘n salaris begin verdien en bydra tot die huishouding.

 

Dinsdag gaan ons weer suid-oos… in die rigting van Annecy, dan Grenoble om later in die Gap omgewing op te eindig. Meer oor dit later.

 

Tot dan…

 

Groetnis/ Salutations

 

Die Verjaagde Venters